Teraz Tallinn!

Jaga i Magda jako pierwsze dojechały do Novego Sadu. Miały mnóstwo szczęścia,gdyż po pierwsze udało im się dojechać jednym stopem, po drugie na przystanku autobusowym podszedł do nich chłopak i spytał „Can I help you?”. Biedaczyna nie wiedział jeszcze, co go czeka. Tym chłopakiem był Brańo, o którym teraz będzie sporo! Zaprosił dziewczyny do siebie…

Maciek, nasz grupowy gaduļa wyjechaļ do Polski, ale spotkalismy jego godnego nastepce w postaci ojca Stanislawa. Biedaczek, kanapki wysychaja mu w drodze do ust, obiad niepostrzezenie zamienia sie w kolacje, kiedy ojciec opowiada co rusz nowe, barwne historie. „Chlopaki caly czas jakies nowe apartamenty mi tu buduja” – tak skomentowal ojciec prace naszych meskich mezczyzn,…

I tak, udało nam się! Łapaliśmy stopa dzień niemalże cały i znów wylądowaliśmy u księdza i jego wspaniałej siostry Hanki, która zaraz poczęstowała nas owczo-krowim serem. Nie wszyscy panowie, których poznaliśmy rok temu dalej tu są, ale za to wszystkich jest teraz około 110! Ci co byli poznali nas od razu, powitali uśmiechami i wyściskali.

Dzis nam w droge przyszlo ruszyc, dzis nam na wschod trzeba gnac. Komu jeszcze serce kwili, niech sie bardziej troche sili. Pan Bog droge nam pokaze, dobrych ludzi sercem wskaze.

1. Garbor z węgierskiej wioski Pahi nauczył się  podstaw niemieckiego trzy miesiące zaraz przed naszym przyjazdem, a tamtejszy ksiądz mówił po polsku, będąc tylko kilka razy w Polsce. 2. W niedzielne popołudnie Branio z Nowego Sadu wybrał się do pracy, mimo że nie miał swojej zmiany. I dzięki temu spotkał dziewczyny na przystanku. 3. Kuba…

Droga z Bad Sülze okazała się bardzo łaskawa, w ciągu dwóch godzin prawie wszyscy dotarliśmy do portu w Rostocku. Łapanie stopa na przeprawę promową okazało się być bardzo zabawne, ale mało skuteczne, szczególnie w asyście straży granicznej i policji. Na chwilę porzuciliśmy autostopowanie i wsiedliśmy na prom, jako pełnoprawni pasażerowie 🙂 Również w  Danii czekała…